PLANOWANIE BIM Nowa Zelandia


[1]
Podręcznik BIM Nowej Zelandii z roku 2019 obejmuje szereg załączników (ok.10). Ważnym wstępem do procesu projektu BIM jest planowanie jego rozpoczęcia. Często decyzje podjęte na tym wczesnym etapie określają całość procesu powstawania projektu, budowy i budynku. W zasadzie mogą zaważyć na pełnym cyklu życia budynku czy infrastruktury liniowej (drogi, koleje etc.) W Załączniku A – Podręcznika BIM Nowej Zelandii [2], możemy odnaleźć wskazania: planowania procesu modelowania, planowania kontroli jakości, konfiguracji modelu, procedur przekazania i wymiany modelu i wytyczne przekazania praw własności do modelu. Poniżej przedstawiam jego najważniejsze fragmenty: 

Przed rozpoczęciem modelowania zespół projektowy powinien zająć się następującymi wymaganiami i udokumentować je w planach wykonania BIM (BEP): • Określić metodologie modelowania • Zdefiniować współrzędne modelowania • Zdefiniować wymagane modele dyscyplin • Zdefiniować elementy do włączenia do modeli • Zdefiniować wymianę informacji • Przypisać obowiązków związanych z tworzeniem elementów modelu (MEA) • Zdefiniować niegraficzne informacje niezbędne do osiągnięcia wybranych zastosowań BIM • Zdefiniować użycie właściwości materiału • Zdefiniować procesy koordynacji modelu, w tym sekwencję wykrywania kolizji i precyzję koordynacji modelu • Określić wymagania dotyczące wymiany wzorów i eksportu dokumentów i informacji • Sprawdzanie i czyszczenie metodologii w celu utrzymania wydajności modelu i integralności danych • Zdefiniować metodologię importowania plików;


Rozważ następujące punkty w ramach ogólnej metodologii modelowania projektu: • Konfiguracja modelu, w tym współrzędne geolokalizacji projektu • Wykorzystanie komponentów lub geometrii modelowanych lokalnie • Strategia podziału dużych modeli • Konwencje nazewnictwa plików modeli • Szablony projektów (kontrola wyglądu wyjścia 2D) • Konwencje nazewnictwa systemów (usługi itp.) • Konwencje nazewnictwa elementów (ściany, ścianki działowe, drzwi, okna, kolumny, klimakonwektory itp.) • Standardy klasyfikacji obiektów (Uniclass, Unformat, Omniclass, CBI itp.).) • Konwencje nazewnictwa materiałów i wykończeń • Właściwości / parametry obiektów modelu • Konwencje nazewnictwa właściwości / parametrów obiektów;

Firma uczestnicząca w projekcie BIM powinna mieć solidny zestaw wewnętrznych standardów modelowania i postępować zgodnie z praktykami opisanymi w tym podręczniku.

Istnieje wiele standardów tworzenia obiektów specyficznych dla oprogramowania, które stanowią wytyczne dla metodologii najlepszych praktyk. Ponadto NZ Open BIM Object Standard (OBOS) zapewnia ramy dla spójnego tworzenia, utrzymywania i używania niezależnych od oprogramowania obiektów BIM przez cały cykl życia budynku.

Aby zmaksymalizować możliwości ponownego wykorzystania informacji w BIM, upewnij się, że przestrzenie są spójnie zdefiniowane i nazwane. Znaczenie modelowania przestrzennego różni się w zależności od zastosowań BIM. Zdefiniowane przestrzenie i znajdujące się w nich elementy mogą służyć do analizy zrównoważonego projektu, obciążeń cieplnych, poziomów oświetlenia itp. Informacje te można eksportować do gbXML, gdzie mogą być używane przez oprogramowanie innych firm. Tworzenie koncepcji można również eksportować do gbXML i gotowe do analizy.

Wszystkie obszary powyżej uzgodnionej wielkości (np. 1m2) powinny być śledzone i identyfikowane z nazwy. Przestrzeń fizyczna może zawierać kilka obszarów, które mają różne klasyfikacje przestrzeni funkcjonalnej. Powinny być wymodelowane i zidentyfikowane jako oddzielne przestrzenie.

Zastosowanie i znaczenie LOD to jeden z najmniej zrozumiałych aspektów procesu BIM. Istnieje wiele dokumentów na ten temat, z których najpełniejszym jest Specyfikacja LOD, opracowana przez BIM Forum (https://bimforum.org/lod/). LOD to skala używana do pokazania wiarygodności treści, które mogą zostać uwzględnione w BIM. Obejmuje określone elementy modelu w różnym czasie podczas tworzenia modelu. Głównym celem LOD, po uwzględnieniu w harmonogramach MEA i planach wykonania BIM, jest wyjaśnienie, do czego każdy członek zespołu projektowego / konstrukcyjnego jest zobowiązany napisać w swoich modelach na każdym etapie oraz w jakim stopniu inni im mogą polegać.

Skuteczna koordynacja modeli zależy od zrozumienia swoich ról przez różne dyscypliny BIM - i modelowania tylko tego, za co są odpowiedzialni (zazwyczaj zgodnie z harmonogramem MEA). Koordynacja to znacznie więcej niż tylko wykrywanie kolizji. Rozważ możliwość budowania jako część tego procesu. Regularna komunikacja między wszystkimi stronami jest kluczem do skutecznej koordynacji. Ogólna koordynacja powinna mieć miejsce we wczesnych fazach projektowania (wstępnych i opracowywanych), poprzez wizualną kontrolę modelu. Obejmuje to koordynację jednej dyscypliny oraz koordynację modeli innych dyscyplin i jest obowiązkiem wszystkich kierowników BIM z dyscypliny.

Istnieją dwa rodzaje przekazywania modelu podczas fazy projektowania: praca w toku lub iteracyjna wymiana modelu oraz wymiana modelu na koniec fazy (wstępny, opracowany i szczegółowy projekt). W obu przypadkach ważne jest, aby upewnić się, że istnieje proces przekazywania informacji o zmianach i modelach odpowiednich do celu. W przypadku iteracyjnych wymian modeli należy informować każdą dziedzinę projektowania o zmianach w modelach. Jednak przy częstych wymianach informowanie o zmianach jest problematyczne, ponieważ model stale się rozwija. Niezwykle ważne jest, aby zidentyfikować zmiany w modelu, które będą miały wpływ na strumienie robocze innych dziedzin projektowania, na przykład wysokość sufitu, odstępy między siatkami i zmiany poziomu podłogi. Kierownik BIM powinien rozważyć poziom zmian, które należy zakomunikować, oraz to, czy zastosowanie MDD jest właściwe we wczesnych fazach projektowania. Jako absolutne minimum wystawca modelu musi jasno określić, na przykład, do czego może on służyć: • Wydano w celach informacyjnych - wydano wyłącznie w celach informacyjnych • Prace w toku - wydawane do bieżącej koordynacji;

Jedną z głównych korzyści modelowania informacji o budynku dla klienta lub operatora budynku jest zastosowanie BIM do zarządzania aktywami, gdy budynek jest zajęty. Informacje, które dojrzewają podczas procesu projektowania i budowy, są rejestrowane w odpowiednich modelach. Plan wykonania projektu BIM powinien określać produkty klienta, wymagane formaty plików i osoby odpowiedzialne za ich dostarczenie.



Źródła:
[1] pixabay.com
[2] Załącznik A - NOWA ZELANDIA PODRĘCZNIK BIM - 2019 TRZECIA EDYCJA - BIM ACCELERATION COMMITTE; BUILDING RESEARCH LEVY; MINISTRY OF BUSINESS INNOVATION & MPLOYMENT HIKINA WHAKATUTUKI - TRZECIA EDYCJA - Nowa Zelandia 2019 - www.biminnz.co.nz   https://www.biminnz.co.nz/s/NZ-BIM-Handbook-AppendixA-Modelling-and-documentation-practice-April-19.pdf

Komentarze

Popularne posty