LOR = LoA + LoQ

[1]

LOR określane jako wiarygodność modelu (poziom niezawodności), składa się z LoA – dokładność geomentri oraz LoQ – wiarygodności informacji. Termin powstał w celu standaryzowania dokumentacji powykonawczej czyli poziomu Przekazania Budynku do Użytkowania i jest ważnym kamieniem milowym w całym cyklu życia budynku (Etapu Zarządzania). Jak pokazują przykłady i obecne badania nad zastosowaniem BIM do celów rewitalizacji i konserwacji budynków jest jeszcze wiele niewiadomych w tym zakresie. Jeśli metodologia BIM jest problematyczna z poziomu praktycznego zastosowania do starszych budynków, to ten sam problem będzie występował przy modelu powykonawczym BIM oraz modelu zarządzania budynkiem BIM. W celu przedstawienia pojęć LoA, LoQ i LOR prezentuje poniżej najważniejsze fragmenty artykułu naukowego: Niezawodność w Zakresie w Modelowaniu Architektonicznym HBIM, autorstwa P. Maiezza:

Tłumaczenie dokumentu

Artykuł dotyczy kwestii przejrzystości i niezawodności w modelowaniu dziedzictwa architektonicznego w środowisku BIM. W szczególności, na podstawie ankiety i modelowania niektórych studiów przypadku, celem artykułu jest określenie standardu odniesienia dla deklaracji niezawodności modeli powykonawczych HBIM.

Model powykonawczy nie może być traktowany jako prosta trójwymiarowa forma badanej rzeczywistości, ale jako proces analizy, syntezy i komunikacji złożoności architektonicznej, obejmujący, oprócz aspektów geometryczno-wymiarowych, również historyczny, estetyczny i cechy architektoniczne budynku. W konsekwencji kwestie przejrzystości i niezawodności wizualizacji cyfrowej stanowią, podobnie jak dla archeologii, kwestię o pierwszorzędnym znaczeniu w modelowaniu dziedzictwa kulturowego. Rosnące zainteresowanie uczonych zastosowaniem modelowania informacji o budynku (BIM) do budynków historycznych odnowiło problemy związane z niezawodnością stanu powykonawczego, związane nie tylko z relacją między modelem a miernikiem, ale także z innymi informacje, na przykład konstruktywne technologie. Na podstawie przeglądu i modelowania niektórych studiów przypadku celem artykułu jest określenie standardu odniesienia dla deklaracji niezawodności modeli powykonawczych HBIM, który uwzględnia zarówno aspekty geometryczne, jak i informacyjne.

Model powykonawczy nie powinien być zatem traktowany jako prosta trójwymiarowa forma badanej rzeczywistości, ale jako proces analizy, syntezy i komunikacji złożoności architektonicznej, obejmujący poza aspektami geometryczno-wymiarowymi także historyczne, estetyczne i architektoniczne cechy artefaktu. W związku z tym temat przejrzystości wizualizacji cyfrowej jest, podobnie jak dla archeologii, kwestią o pierwszorzędnym znaczeniu. Znaczenie kwestii przejrzystości i niezawodności w zakresie modelowania dziedzictwa architektonicznego doprowadziło do powstania interesujących opracowań, skupionych głównie na procedurach deklarowania poziomu wiarygodności reprezentacji w zależności od rodzaju wykorzystywanego źródła.

Jeśli chodzi o restytucje geometryczne, zdefiniowano cztery poziomy rekonstrukcji: 1) na podstawie danych geodezyjnych; 2) na podstawie obrazów w rzucie stożkowym lub cylindrycznym; 3) na podstawie obrazów w pseudoperspektywie, pseudoaksonometrii lub szkiców; 4) bez wsparcia ikonograficznego lub danych ankietowych. Apollonio i in. (2013) zajmują się problemem „niepewności” modeli 3D już nieistniejących lub nigdy nie zrealizowanych budynków.

Bianchini i in. (2018) wprowadzają poziom niezawodności (LOR) jako nowy atrybut do obsługi obiektów cyfrowych. Ten parametr, o wartości od 0 do 10, jest wynikiem średniej z różnych czynników, które mogą wpływać zarówno na geometryczną niezawodność elementu, jak i na zgodność ontologiczną między obiektem wirtualnym a rzeczywistym. W celu szybszego zadeklarowania wiarygodności modelu, skala numeryczna LOR jest ponadto tłumaczona na uproszczoną skalę chromatyczną z tylko trzema poziomami niezawodności (wysokim, średnim i niskim). Wreszcie Brumana i wsp. (2018) definiują protokoły modelowania, zwane „Grades of Generation” (GoGs), mające na celu uzyskanie Poziomu Geometrii - w odniesieniu do podziału LoD w LOG i LOI

Ze względu na dwoistą naturę BIM (model i baza danych) oraz podział „Poziomu rozwoju obiektu” (LoD) w LOG (Poziom rozwoju obiektu - ATRYBUTY GEOMETRYCZNE) i LOI (Poziom rozwoju obiekt - ATRYBUTY INFORMACYJNE), wykonane w standardzie UNI 11337: 2017 dla obiektów cyfrowych proponuje się podwójny poziom niezawodności: 

• Poziom dokładności (LoA) odnoszący się do dokładności geometrycznej, mierzony jako odchylenie (rysunek 3); 
• Poziom jakości (LoQ), dotyczący zawartości informacji związanej z pojedynczym elementem (rysunek 4). 

Te dwa poziomy razem mierzą niezawodność modelu elementu architektonicznego (poziom niezawodności - LoR). BIM nie jest przewidziany dla paradata, jednak jego podwójna wartość reprezentacji graficznej z jednej strony i treści informacyjnej z drugiej może być wykorzystana do rejestrowania i przekazywania danych, informacji i wyborów interpretacyjnych, które leżą u podstaw modelowania. W szczególności możliwość przechowywania i zarządzania dużą ilością heterogenicznych danych oferowanych przez BIM może być wykorzystana do połączenia różnych elementów modelu z dokumentami (obrazy, ankiety, zdjęcia historyczne itp.)

LoA

• Niski poziom na 70% powierzchni modelu z odchyleniem większym niż 50 mm; 
• Poziom średni, gdy 70% modelu ma wartość odchylenia od 20 mm do 50 mm i 30% z odchyleniem większym niż 50 m; 
• Wysoki poziom, gdy 70% modelu ma odchylenie mniejsze niż 20 mm i 30% przy odchyleniu mniejszym niż 50 mm;

LoQ

• Niski poziom niezawodności do wyłącznego wykorzystania źródeł pośrednich, tj. Pochodzących z innych źródeł, które pozwalają jedynie na rekonstrukcyjną hipotezę obiektu; 
• Średni poziom niezawodności wykorzystania źródeł pierwotnych (bezpośrednio dotyczących analizowanego elementu architektonicznego) nie jest wyczerpujący, gdyż pozostawia otwarte wątpliwości i niepewności; 
• Wysoki poziom niezawodności w przypadku modelowania opartego na wykorzystaniu źródeł bezpośrednich, które pozwalają na pełne znajomość elementu architektonicznego;

Źródła:

[1] pixabay.com; autor: Thomas Breher

[2] Niezawodność w Zakresie w Modelowaniu Architektonicznym HBIM - P. Maiezza - 1 Departament Cywilny, Konstrukcyjno-architektoniczne i Inżynieria środowiska, Uniwersytet L'Aquila, Włochy 2019 - https://www.google.com/url?q=https%3A%2F%2Fwww.researchgate.net%2Fpublication%2F330769741_AS-BUILT_RELIABILITY_IN_ARCHITECTURAL_HBIM_MODELING&sa=D&sntz=1&usg=AFQjCNFyyvV-NSqwuZBa6QRqzGOSYE6LDA